Duvarlar , duvar örer tenime ...
Hücremde, son demin kadehini yudumlarım.
Duymazsın hıçkırığımı ,
Dost bildim duvarları sehpamı iterken ,
Nefesim oldu duvarlar .
Bir ben bir duvar kaldık bak.
Nerede doğuran anam , toprak mı sarmış ,
Yağmurlar gözlerini, sözlerini çalıp,
Bir lokma ekmeği haram edip ,
İstiğfar ediyor tenim.
Duvarlar kahpe ...
Geceleri kapının önüne paspas edip ,
Parmaklarımla lades tutuşup,
Kendimi lades ediyorum .
Duvarlar ...
Duvarı örmekten yorulmuş,
Gönlüm aşk şerbetinde boğulurken,
Boncuk boncuk terleyen tenim ...
Gözlerine/ hücreme hapis eyleyip ,
Mırıldanıyorum , kapının gıcırtısında .
Ruhumu dinliyorum ...
Yağmur susmuş...
Rüzgâr tenimi savururken ,
Gönül şerbetini, kendi hücremde,
Cehennemimde ...
Ateşle demlenip ,
Duvara ağıt diye yaslıyorum.
Kapı Duvar Arası/ ogün orpars