SON RÜZGAR  Solmuş yaprağım , Solmaya mecalim yok, Hayat çeşmesinden , hayat bul . Gölgemi tenine sarmala, geceyi avuca, Yastığının başında kandil . Tırnaklarını geçirip toprağın bağrına , Yanaşayım soluğuna, son nefese... Ruhum yol alırken, tenim tenimle ... Ruhum ruhumla kaldığında... Son sızı olsun karanlık gözlerin  . İzleyim tenimi/ ruhumu ,ayrılığın en acısı.  Kaç bin yıllık tanışıklık son bulurken , Hüzün akıp geçsin aşk pınarından  . Avucuma doldurayım, tüm günahlarımı, Gözlerim yaşlı,   son rüzgara bırakayım . Nerede başladı? Nerede bitti ki? Biten zamandı. Güneş doğup/ batarken ...hiç yok oldu mu? Tenime sarılmış ruhum eskiyince , Elbet gerek tenime yeni kıyafet.  Can mıdır? Kıyafet mi ruhum ? Çınar gölgesinde serinleyen ruhum , Tenimden ayrılırken izlerim, İki aşığın son vedasını Gölgemi son rüzgara bırakıp , şehrinin surlarına, Bayrak diye burçlarına , ruhumu dikip, Şehrin ışıklarında değil, yıldızlar altında uyumaya . Gölgeler/ ogün orpars